Perque tuas rex ime domos, ubi sanguine nigro

Dicitur umbrarum detinuisse greges.
Diis etenim sacer est vates, divûmque sacerdos,

Spirat & occultum pectus, & ora Jovem.
At tu si quid agam, scitabere (si modò saltem
Esse putas tanti noscere siquid agam)

80 Paciferum canimus cælesti semine regem,

Faustaque sacratis sæcula pacta libris, Vagitumque Dei, & stabulantem paupere tecto

Qui suprema suo cum patre regna colit. Stelliparumque polum, modulantesque æthere turmas,

Et subitò elisos ad sua fana Deos.
Dona quidem dedimus Christi natalibus illa

Illa sub auroram lux mihi prima tulit.
Te quoque pressa manent patriis meditata cicutis,

Tu mihi, cui recitem, judicis instar eris.

90

Elegia septima, Anno ætatis

undevigesimo. NONDUM blanda tuas leges Amathusia noram,

Et Paphio vacuum pectus ab igne fuit. Sæpe cupidineas, puerilia tela, sagittas,

Atque tuum sprevi maxime, numen, Amor.
Tu puer imbelles dixi transfige columbas,

Conveniunt tenero mollia bella duci.
Aut de passeribus tumidos age, parve, triumphos,

Hæc sunt militiæ digna trophæa tuæ.
In genus humanum quid inania dirigis arma?

Non valet in fortes ista pharetra viros.
Non tulit hoc Cyprius, (neque enim Deus ullus ad iras

Promptior) & duplici jam ferus igne calet.
Ver erat, & summæ radians per culmina villæ

Attulerat primam lux tibi Maie diem :
At mihi adhuc refugam quærebant lumina noctem

Nec matutinum sustinuere jubar.
Astat Amor lecto, pictis Amor impiger alis,

Prodidit astantem mota pharetra Deum :
Prodidit & facies, & dulce minantis ocelli,

Et quicquid puero, dignum & Amore fuit.

IO

:

20

30

40

Talis in æterno juvenis Sigeius Olympo

Miscet amatori pocula plena Jovi ;
Aut qui formosas pellexit ad oscula nymphas

Thiodamantæus Naiade raptus Hylas;
Addideratque iras, sed & has decuisse putares,

Addideratque truces, nec sine felle minas. Et miser exemplo sapuisses tutiùs, inquit,

Nunc mea quid possit dextera testis eris.
Inter & expertos vires numerabere nostras,

Et faciam vero per tua damna fidem.
Ipse ego si nescis strato Pythone superbum

Edomui Phoebum, cessit & ille mihi;
Et quoties meminit Peneidos, ipse fatetur

Certiùs & graviùs tela nocere mea.
Me nequit adductum curvare peritiùs arcum,

Qui post terga solet vincere Parthus eques.
Cydoniusque mihi cedit venator, & ille

Inscius uxori qui necis author erat.
Est etiam nobis ingens quoque victus Orion,

Herculeæque manus, Herculeusque comes.
Jupiter ipse licet sua fulmina torqueat in me,

Hærebunt lateri spicula nostra Jovis.
Cætera quæ dubitas meliùs mea tela docebunt,

Et tua non leviter corda petenda mihi.
Nec te stulte tuæ poterunt defendere Musæ,

Nec tibi Phæbæus porriget anguis opem. Dixit, & aurato quatiens mucrone sagittam,

Evolat in tepidos Cypridos ille sinus.
At mihi risuro tonuit ferus ore minaci,

Et mihi de puero non metus ullus erat.
Et modò quà nostri spatiantur in urbe Quirites

Et modò villarum proxima rura placent.
Turba frequens, faciéque simillima turba dearum

Splendida per medias itque reditque vias.
Auctaque luce dies gemino fulgore coruscat,

Fallor? an & radios hinc quoque Phoebus habet. Hæc ego non fugi spectacula grata severus,

Impetus & quò me fert juvenilis, agor. Lumina luminibus malè providus obvia misi,

Neve oculos potui continuisse meos. Unam forte aliis supereminuisse notabam,

Principium nostri lux erat illa mali.

50

60 70

80

Sic Venus optaret mortalibus ipsa videri,

Sic regina Deûm conspicienda fuit.
Hanc memor objecit nobis malus ille Cupido,

Solus & hos nobis texuit antè dolos.
Nec procul ipse vafer latuit, multæque sagittæ,

Et facis a tergo grande pependit onus.
Nec mora, nunc ciliis hæsit, nunc virginis ori,

Insilit hinc labiis, insidet inde genis :
Et quascunque agilis partes jaculator oberrat,

Hei mihi, mille locis pectus inerme ferit.
Protinus insoliti subierunt corda furores,

Uror amans intùs, flammaque totus eram.
Interea misero quæ jam mihi sola placebat,

Ablata est oculis non reditura meis.
Ast ego progredior tacitè querebundus, & excors,

Et dubius volui sæpe referre pedem.
Findor, & hæc remanet, sequitur pars altera votum,

Raptaque tàm subitò gaudia flere juvat.
Sic dolet amissum proles Junonia cælum,

Inter Lemniacos præcipitata focos.
Talis & abreptum solem respexit, ad Orcum

Vectus ab attonitis Amphiaraus equis.
Quid faciam infelix, & luctu victus, amores

Nec licet inceptos ponere, neve sequi.
O utinam spectare semel mihi detur amatos

Vultus, & coràm tristia verba loqui;
Forsitan & duro non est adamante creata,

Forte nec ad nostras surdeat illa preces.
Crede mihi nullus sic infeliciter arsit,

Ponar in exemplo primus & unus ego.
Parce precor teneri cum sis Deus ales amoris,

Pugnent officio nec tua facta tuo.
Jam tuus O certè est mihi formidabilis arcus,

Nate deâ, jaculis nec minus igne potens:
Et tua fumabunt nostris altaria donis,

Solus & in superis tu mihi summus eris.
Deme meos tandem, verùm nec deme furores,

Nescio cur, miser est suaviter omnis amans:
Tu modo da facilis, posthæc mea siqua futura est,

Cuspis amaturos figat ut una duos.

90

100

Hæc ego mente olim lævâ, studioque supino

Nequitiæ posui vana trophæa meæ.
Scilicet abreptum sic me malus impulit error,

Indocilisque ætas prava magistra fuit.
Donec Socraticos umbrosa Academia rivos

Præbuit, admissum dedocuitque jugum. Protinus extinctis ex illo tempore flammis,

Cincta rigent multo pectora nostra gelu. Unde suis frigus metuit puer ipse Sagittis,

Et Diomedeam vim timet ipse Venus.

IO

In Proditionem Bombardicam.

Cum simul in regem nuper satrapasque Britannos

Ausus es infandum perfide Fauxe nefas, Fallor? an & mitis voluisti ex parte videri,

Et pensare malâ cum pietate scelus; Scilicet hos alti missurus ad atria cæli,

Sulphureo curru flammivolisque rotis. Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis

Liquit Jordanios turbine raptus agros.

In eandem,

Siccine tentasti cælo donâsse Jäcobum

Quae septemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,

Parce precor donis insidiosa tuis.
Ille quidem sine te consortia serus adivit

Astra, nec inferni pulveris usus ope.
Sic potiùs feedos in cælum pelle cucullos,

Et quot habet brutos Roma profana Deos.
Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte,

Crede mihi cæli vix bene scandet iter.

10

In eandem.

PURGATOREM animæ derisit Jacobus ignem,

Et sine quo superûm non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ

Movit & horrificùm cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea sacra Britanne,

Supplicium spretâ relligione dabis.
Et si stelligeras unquam penetraveris arces,

Non nisi per flammas triste patebit iter.
O quàm funęsto cecinisti proxima vero,

Verbaque ponderibus vix caritura suis ! Nam prope Tartareo sublime rotatus ab igni

Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.

Іо

In eandem.

QUEM modò Roma suis devoverat impia diris,

Et Styge damnarât Tænarioque sinu,
Hunc vice mutatâ jam tollere gestit ad astra,

Et cupit ad superos evehere usque Deos.

In inventorem Bombardæ.

JAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas,

Qui tulit ætheream solis ab axe facem ;
At mihi major erit, qui lurida creditur arma,

Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.

Ad Leonoram Romæ canentem.
ANGELUS unicuique suus (sic credite gentes)

Obtigit æthereis ales ab ordinibus.
Quid mirum ? Leonora tibi si gloria major,

Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum.