90

Sede peregrina quæris egenus opem. Patria dura parens, et saxis sævior albis Spumea quæ pulsat littoris unda tui, Siccine te decet innocuos exponere fœtus, Siccine in externam ferrea cogis humum, Et sinis ut terris quærant alimenta remotis Quos tibi prospiciens miserat ipse Deus; Et qui læta ferunt de cœlo nuntia, quique, Quæ via post cineres ducat ad astra, docent? Digna quidem Stygiis quæ vivas clausa tenebris, Æternaque animæ digna perire fame ! Haud aliter vates terræ Thesbitidis olim Pressit inassueto devia tesqua pede, Desertasque Arabum salebras, dum regis Achabi Effugit, atque tuas, Sidoni dira, manus: Talis et horrisono laceratus membra flagello, Paulus ab Emathia pellitur urbe Cilix. Piscosæque ipsum Gergessæ civis Iesum Finibus ingratus jussit abire suis.

100

At tu sume animos, nec spes cadat anxia curis, 105
Nec tua concutiat decolor ossa metus.
Sis etenim quamvis fulgentibus obsitus armis,
Intententque tibi millia tela necem,
At nullis vel inerme latus violabitur armis,
Deque tuo cuspis nulla cruore bibet.
Namque eris ipse Dei radiante sub ægide tutus,

110

Ille tibi custos, et pugil ille tibi;
Ille Sionææ qui tot sub mænibus arcis
Assyrios fudit nocte silente viros;

Inque fugam vertit quos in Samaritadas oras 115
Misit ab antiquis prisca Damascus agris,
Terruit et densas pavido cum rege cohortes,
Aere dum vacuo buccina clara sonat,
Cornea pulvereum dum verberat ungula campum,
Currus arenosam dum quatit actus humum,
Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentum,

Et strepitus ferri, murmuraque alta virum.
Et tu (quod superest miseris) sperare memento,
Et tua magnanimo pectore vince mala;
Nec dubites quandoque frui melioribus annis, 125
Atque iterum patrios posse videre lares.

ELEG. V. ANNO ÆTATIS 20.

IN ADVENTUM VERIS.

IN se perpetuo Tempus revolubile gyro
Jam revocat Zephyros, vere tepente, novos;
Induiturque brevem Tellus reparata juventam,
Jamque soluta gelu dulce virescit humus.
Fallor? an et nobis redeunt in carmina vires,
Ingeniumque mihi munere veris adest?
Munere veris adest, iterumque vigescit ab illo,

5

(Quis putet?) atque aliquod jam sibi poscit opus. Castalis ante oculos, bifidumque cacumen oberrat. Et mihi Pyrenen somnia nocte ferunt; Concitaque arcano fervent mihi pectora motu, Et furor, et sonitus me sacer intus agit.

Delius ipse venit, video Penëide lauro

Implicitos crines, Delius ipse venit.

10

[tum,

20

Jam mihi mens liquidi raptatur in ardua cœli, 15
Perque vagas nubes corpore liber eo;
Perque umbras, perque antra feror penetralia va-
Et mihi fana patent interiora Deum;
Intuiturque animus toto quid agatur Olympo,
Nec fugiunt oculos Tartara cæca meos.
Quid tam grande sonat distento spiritus ore?
Quid parit hæc rabies, quid sacer iste furor?
Ver mihi, quod dedit ingenium, cantabitur illo;
Profuerint isto reddita dona modo.
Jam, Philomela, tuos, foliis adoperta novellis, 25
Instituis modulos, dum silet omne nemus:
Urbe ego, tu sylva, simul incipiamus utrique,
Et simul adventum veris uterque canat.
Veris io rediere vices, celebremus honores
Veris, et hoc subeat Musa perennis opus.
Jam sol Æthiopas fugiens Tithoniaque arva,
Flectit ad Arctoas aurea lora plagas.
Est breve noctis iter, brevis est mora noctis opacӕ,

30

Horrida cum tenebris exulat illa suis. Jamque Lycaonius plaustrum cœleste Bootes 35 Non longa sequitur fessus ut ante via; Nunc etiam solitas circum Jovis atria toto

Excubias agitant sidera rara polo:

Nam dolus, et cædes, et vis cum nocte recessit,
Neve Giganteum Dii timuere scelus.
Forte aliquis scopuli recubans in vertice pastor,
Roscida cum primo sole rubescit humus,

Hac, ait, hac certe caruisti nocte puella,

40

50

Phœbe, tua, celeres quæ retineret equos. Læta suas repetit sylvas, pharetramque resumit 45 Cynthia, luciferas ut videt alta rotas; Et tenues ponens radios, gaudere videtur Officium fieri tam breve fratris ope. Desere, Phœbus ait, thalamos, Aurora, seniles, Quid juvat effœto procubuisse toro? Te manet Æolides viridi venator in herba: Surge, tuos ignes altus Hymettus habet. Flava verecundo dea crimen in ore fatetur, Et matutinos ocius urget equos. Exuit invisam Tellus rediviva senectam, Et cupit amplexus, Phœbe, subire tuos; Et cupit, et digna est. Quid enim formosius illa, Pandit ut omniferos luxuriosa sinus, Atque Arabum spirat messes, et ab ore venusto Mitia cum Paphiis fundit amoma rosis ?

Ecce coronatur sacro frons ardua luco,

55

60

Cingit ut Idæam pinea turris Opim;
Et vario madidos intexit flore capillos,
Floribus et visa est posse placere suis.
Floribus effusos ut erat redimita capillos,
Tænario placuit diva Sicana Deo.
Aspice, Phœbe, tibi faciles hortantur amores,
Mellitasque movent flamina verna preces :
Cinnamea Zephyrus leve plaudit odorifer ala,
Blanditiasque tibi ferre videntur aves.

65

70

75

Nec sine dote tuos tumeraria quærit amores
Terra, nec optatos poscit egena toros;
Alma salutiferum medicos tibi gramen in usus
Præbet, et hinc titulos adjuvat ipsa tuos:
Quod si te pretium, si te fulgentia tangunt
Munera, (muneribus sæpe coemptus amor)
Illa tibi ostentat quascunque sub æquore vasto,
Et superinjectis montibus abdit opes.
Ah quoties, cum tu clivoso fessus Olympo
In vespertinas præcipitaris aquas,
Cur te, inquit, cursu languentem, Phœbe, diurno
Hesperiis recipit cærula mater aquis?

80

Quid tibi cum Tethy? Quid cum Tartesside

lympha?

Dia quid immundo perluis ora salo? Frigora, Phœbe, mea melius captahis in umbra, Huc ades, ardentes imbue rore comas.