Imatges de pàgina
PDF
EPUB

Sæpe cupidineas, puerilia tela, sagittas,
Atque tuum sprevi, maxime, numen, Amor.
Tu, puer, imbelles, dixi, transfige columbas,
Conveniunt tenero mollia bella duci :

Aut de passeribus timidos age, parve, triumphos,
Hæc sunt militiæ digna trophæa tuæ.

In genus humanum quid inania dirigis arma?
Non valet in fortes ista pharetra viros.

Non tulit hoc Cyprius, neque enim Deus ullus ad iras
Promptior, et duplici jam ferus igne calet.
Jer erat, et summæ radians per culmina villæ
Attulerat primam lux tibi, Maie, diem:
At mihi adhuc refugam quærebant lumina noctem,
Nec matutinum sustinuere jubar.

Astat Amor lecto, pictis Amor impiger alis,
Prodidit astantem mota pharetra Deum :
Prodidit et facies, et dulce menantis ocelli,
Et quicquid puero dignum et Amore fuit.
Talis in æterno juvenis Sigeius Olympo
Miscet amatori pocula plena Jovi;
Aut, qui formosas pellexit ad oscula nymphas,
Thiodamantæus Naide raptus Hylas.
Addideratque iras, sed et has decuisse putares,
Addideratque truces, nec sine felle, minas.
Et miser exemplo sapuisses tutius, inquit:
Nunc mea quid possit dextera, testis eris.
Inter et expertos vires numerabere nostras,
Et faciam vero per tua damna fidem.
Ipse ego, si nescis, strato Pythone superbum
Edomui Phoebum, cessit et ille mihi;
Et quoties meminit Peneidos, ipse fatetur
Certius et gravius tela nocere mea.
Me nequit adductum curvare peritius arcum,
Qui post terga solet vincere, Parthus eques:
Cydoniusque mihi cedit venator, et ille
Inscius uxori qui necis author erat.
Est etiam nobis ingens quoque victus Orion,
Herculeæque manus, Herculeusque comes.
Jupiter ipse licet sua fulmina torqueat in me,
Hærebunt lateri spicula nostra Jovis.
Cætera, quæ dubitas, melius mea tela docebunt,
Et tua non leviter corda petenda mihi.
Nec te, stulte, tuæ poterunt defendere Musæ,
Nec tibi Phœbæus porriget anguis opem.
Dixit, et aurato quatiens mucrone sagittam,
Evolat in tepidos Cypridos ille sinus.
At mihi risuro tonuit ferus ore minaci,

Et mihi de puero non metus ullus erat.
Et modo qua nostri spatiantur in urbe Quirites,
Et modo villarum proxima rura placent.
Turba frequens, facieque simillima turba dearum,
Splendida per medias itque reditque vias;

Auctaque luce dies gemino fulgore coruscat:
Fallor? An et radios hinc quoque Phoebus habet?
Hæc ego non fugi spectacula grata severus,
Impetus et quo me fert juvenilis, agor:
Lumina luminibus male providus obvia misi,
Neve oculos potui continuisse meos.
Unam forte aliis supereminuisse notabam;
Principium nostri lux erat illa mali.
Sic Venus optaret mortalibus ipsa videri,
Sic regina Deum conspicienda fuit.
Hanc memor objecit nobis malus ille Cupido,
Solus et hos nobis texuit ante dolos.
Nec procul ipse vafer latuit; multæque sagittæ,
Et facis a tergo grande pependit onus :
Nec mora: nunc ciliis hæsit, nunc virginis ori,
Insilit hinc labiis, insidet inde genis:
Et quascunque agilis partes jaculator oberrat,
Hei mihi, mille locis pectus inerme ferit.
Protinus insoliti subierunt corda furores,
Uror amans intus, flammaque totus eram.
Interea misero quæ jam mihi sola placebat,
Ablata est oculis non reditura meis.

Ast ego progredior tacite querebundus, et excors
Et dubius volui sæpe referre pedem.

Findor, et hæc remanet : sequitur pars altera votum,
Raptaque tam subito gaudia flere juvat.

Sic dolet amissum proles Junonia cœlum,
Inter Lemniacos præcipitata focos:
Talis et abreptum solem respexit, ad Orcum
Vectus ab attonitis Amphiaraus equis.
Quid faciam infelix, et luctu victus? Amores
Nec licet inceptos ponere, neve sequi.
O utinam, spectare semel mihi detur amatos
Vultus, et coram tristia verba loqui !
Forsitan et duro non est adamante creata,
Forte nec ad nostras surdeat illa preces !

Crede mihi, nullus sic infeliciter arsit,
Ponar in exemplo primus et unus ego.
Parce precor, teneri cum sis Deus ales amoris,
Pugnent officio nec tua facta tuo.

Jam tuus O certe est mihi formidabilis arcus,
Nate dea, jaculis nec minus igne potens :

Et tua fumabunt nostris altaria donis,

Solus et in superis tu mihi summus eris.
Deme meos tandem, verum nec deme, furores,
Nescio cur, miser est suaviter omnis amans :
Tu modo da facilis, posthæc mea siqua futura est,
Cuspis amaturos figat ut una duos.

HÆC ego, mente olim læva, studioque supino,
Nequitiæ posui vana trophæa meæ.

Scilicet abreptum sic me malus impulit error,

Indocilisque ætas prava magistra fuit. Donec Socraticos umbrosa Academia rivos Præbuit, admissum dedocuitque jugum. Protinus, extinctis ex illo tempore flammis, Cincta rigent multo pectora nostra gelu. Unde suis frigus metuit puer ipse sagittis, Et Diomedeam vim timet ipsa Venus.

[graphic]
[graphic][merged small]

I. IN PRODITIONEM BOMBARDICAM. CUM simul in regem nuper satrapasque Britannos Ausus es infandum, perfide Fauxe, nefas, Fallor? An et mitis voluisti ex parte videri, Et pensare mala cum pietate scelus? Scilicet hos alti missurus ad atria coli, Sulphureo curru, flammivolisque rotis: Qualiter ille, feris caput inviolabile Parcis, Liquit Iördanios turbine raptus agros.

II. IN EANDEM.

SICCINE tentasti coelo donasse Iacobum,
Quæ septemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen
Parce, precor, donis insidiosa tuis.

Ille quidem sine te consortia serus adivit
Astra, nec inferni pulveris usus ope.
Sic potius foedos in coelum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos:
Namque hac aut alia nisi quemque adjuveris arte,
Crede mihi, coeli vix bene scandet iter.

III. IN EANDEM.

PURGATOREM animæ derisit Iacobus ignem,
Et sine quo superum non adeunda domus.
Frenduit hoc trina monstrum Latiale corona,
Movit et horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus, ait, temnes mea sacra, Britanne:
Supplicium spreta religione dabis.

Et si stelligeras unquam penetraveris arces,
Non nisi per flammas triste patebit iter.
O quam funesto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura suis!
Nam prope Tartareo sublime rotatus ab igni,
Ibat ad æt hereas, umbra perusta, plagas.

IV. IN EANDEM.

QUEM modo Roma suis devoverat impia diris,
Et styge damnarat, Tænarioque sinu;
Hunc, vice mutata, jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad superos evehere usque Deos.

V IN INVENTOREM BOMBARDÆ.

IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas,
Qui tulit ætheream solis ab axe facem;
At mihi major erit, qui lurida creditur arma,
Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.

VI. AD LEONORAM ROMÆ CANENTEM.

ANGELUS unicuique suus, sic credite gentes,
Obtigit æthereis ales ab ordinibus.
Quid mirum, Leonora, tibi si gloria major?
Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum.
Aut Deus, aut vacui certe mens tertia cœli
Per tua secreto guttura serpit agens;
Serpit agens, facilisque docet mortalia corda
Sensim immortali assuescere posse sono.

Quod si cuncta quidem Deus est, per cuncta que fusus,
In te una loquitur, cætera mutus habet.

VII. AD EANDEM.

ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam,
Cujus ab insano cessit amore furens.
Ah miser ille tuo quanto felicius ævo
Perditus, et propter te, Leonora, foret!
Et te Pieria sensisset voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ :
Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo
Sævior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes cæca vertigine sensus
Voce cadem poteras composuisse tua;
It poteras, ægro spirans sub corde, quietem
Flexanimo cantu restituisse sibi.

« AnteriorContinua »