DE

SUBLIMI

IN

EVANGELIO

CHRISTI

JUXTA DIVINAM

VERBI INCARNATI

OECONOMIA M.

AUCTORE

MARTINO GERBERTO

MONASTERII ET CONGREGATIONIS S. BLASII IN
SILVA NIGRA ABBATE S. Q. R. I. P.

DE SUBLIMI

IN

EVANGELIO CHRISTI

CAPITA SELECTA.

CAPUT CVIII.

CHRISTO STRUCTE INSIDIE AD
MORTEM.

Accesserunt quidam Pharisæorum, dicentes illi: Exi, et vade hinc: quia Herodes vult te occidere. Et ait illis: Ite, et dicite vulpi illi: Ecce eiicio dæmonia, et fanitates perficio hodie, et cras, et tertia dié consummor. Verumtamen oportet me hodie, et cras, et fequenti die ambu lare: quia non capit prophetam perire extra Jerusalem. Luc. XIII. 31. etc.

Videantur forte hi Pharisæi emissarii in CAPUT Galilæa, ubi hæc facta funt, eorum, qui CVIII. iam Hierosolymis constituerant occidere Sed interChristum, quo vulpina astutia co allicerent pestive. illum, ut quod destinaverant, effectum ire

CAPUT possent, periculum quidem prætendentes CVIII. ab Herode. Sed vox ἐντεῦθεν, quæ habetur in textu originali innuit eos indigenos fuisse Galilææ Herodis fubditos. Ex responsione porro Christi colligitur fubmissos eos ab Herode. Fuit hic Antipas filius Herodis M. qui Christum infantem persecutus pueros in Bethlehem occidi lusserat, Messiam promissum regem veritus. Idem forte timor ex fama de Christo, ac eius. miraculis etiam filium iterum incesserat, ut cuperet eum finibus fuis arcere, nesciens regnum Christi non esse de hoc mundo, utpote qui non haberet, ubi caput reclinaret, ut alibi dixerat Luc. IX. 58. Vulpes foveas habent, et volucres cœli nidos: Filius autem hominis non habet ubi caput reclinet. Aut forte Herodes necem intentabat Christo, idem fibi ab eo, quod prius a Joanne formidans, ne is palam facinora fua incessens apud populum, cuius favorem quovis modo astutus princeps aucupabat, fuæ existimationi detraheret.

At Christus una vulpi Herodi, et vulpibus Pharisæis respondet, ex neutrorum destinatione se mortem propediem (unde non esset, quod fibi Herodes a Christo timeret) fubiturum quidem, fed non in Galilæa, ubi Herodes potestatem vitæ et necis habebat, neque Hierosolymis præcise ad

festum illud fcenopegiæ; fed tunc, quando CAPUT
ipse voluit, qui dixit a): Ego pono animam CVIII.
meam, ut iterum fumam illam. Nemo tollit eam a
me: fed ego pono eam a meipso, et potestatem ha-
beo ponendi eam: et potestatem habeo iterum fu-
mendi eam. Hoc mandatum accepi a Patre meo.
Itaque nec ob timorem accelerabat iter, nec
procrastinabat ob Judæorum exspectationem;
fed fecundum voluntatem Patris fui fponte
se accingebat, finem, ut modo intelleximus,
verus agnus paschalis impositurus legalibus
facrificiis, ipse facrificium futurus pro pec-
catis nostris b): Impossibile enim est, fanguine
taurorum et hircorum auferri peccata. Ideo in-
grediens mundum dicit: Hostiam et oblationem
noluisti, corpus autem aptasti mihi: holocauto-
mata pro peccato non tibi placuerunt. Tunc dixi:
Ecce venio: in capite libri fcriptum est de me: ut
faciam, Deus, voluntatem tuam.

Erat porro hic Herodes ille, ad quem Pilatus Christum miserat Luc. XXIII. qui viso Jesu gavisus est valde: erat enim cupiens ex multo tempore videre eum, eoquod audierat multa de eo, et fperabat fignum aliquod videre ab eo fieri. Sciebat igitur Christus, Herodem curiositate, non religione ductum desiderare fignum aliquod videre; ideo dicit: Ite, et dicite vulpi illi: Ecce eiicio demonid, et fanitates perficio etc. reliqua etiam ad Pharisæos

a) Joan. X. 17.

b) Hebr. X. 4. etc.