Sic Venus optaret mortalibus ipsa videri,
Sic regina Deûm conspicienda fuit.
Hanc memor objecit nobis malus ille Cupido
Solus et hos nobis texuit antè dolos.
Nec procul ipse vafer latuit, multæque sagittæ,
Et facis a tergo grande pependit onus.
Nec mora; nunc ciliis hæsit, nunc virginis ori,
Insilit hinc labiis, insidet inde genis;
Et quascunque agilis partes jaculator oberrat,
Hei mihi! mille locis pectus inerme ferit.
Protinus insoliti subierunt corda furores;
Uror amans intùs, flammaque totus eram.
Interea misero quæ jam mihi sola placebat
Ablata est, oculis non reditura meis;
Ast ego progredior tacitè querebundus, et excors,
Et dubius volui sæpe referre pedem.
Findor; et hæc remanet, sequitur pars altera votum;
Raptaque tam subitò gaudia flere juvat.
Sic dolet amissum proles Junonia cælum,
Inter Lemniacos præcipitata focos;
Talis et abreptum solem respexit ad Orcum
Vectus ab attonitis Amphiaraus equis.
Quid faciam infelix, et luctu victus? Amores
Nec licet inceptos ponere, neve sequi.
O utinam spectare semel mihi detur amatos
Vultus, et coràm tristia verba loqui!
Forsitan et duro non est adamante creata,
Fortè nec ad nostras surdeat illa preces!
Crede mihi, nullus sic infeliciter arsit;
Ponar in exemplo primus et unus ego.
Parce, precor, teneri cum sis Deus ales amoris;
Pugnent officio nec tua facta tuo.
Jam tuus O certè est mihi formidabilis arcus,
Nate deâ, jaculis nec minus igne potens:
Et tua fumabunt nostris altaria donis,
Solus et in Superis tu mihi summus eris.
Deme meos tandem, verùm nec deme, furores;
Nescio cur, miser est suaviter omnis amans:
Tu modò da facilis, posthæc mea siqua futura est,
Cuspis amaturos figat ut una duos.
Hæc ego mente olim lævâ, studioque supino,
Nequitia posui vana trophæa meæ.
Scilicet abreptum sic me malus impulit error,
Indocilisque ætas prava magistra fuit ;
Donec Socraticos umbrosa Academia rivos
Præbuit, admissum dedocuitque jugum.
Protinus, extinctis ex illo tempore flammis,
Cincta rigent multo pectora nostra gelu;
Unde suis frigus metuit puer ipse sagittis,
Et Diomedeam vim timet ipsa Venus.
[EPIGRAMMATA]
IN PRODITIONEM BOMBARDICAM
CUM simul in regem nuper satrapasque Britannos
Ausus es infandum, perfide Fauxe, nefas,
Fallor? an et mitis voluisti ex parte videri,
Et pensare malâ cum pietate scelus?
Scilicet hos alti missurus ad atria cæli,
Sulphureo curru flammivolisque rotis;
Qualiter ille, feris caput inviolabile Parcis,
Liquit Iördanios turbine raptus agros.
SICCINE tentâsti cælo donâsse Iäcobum,
Quæ septemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce, precor, donis insidiosa tuis.
Ille quidem sine te consortia serus adivit
Astra, nec inferni pulveris usus ope.
Sic potiùs fœdos in cælum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos;
Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte,
Crede mihi, cæli vix bene scandet iter.
PURGATOREM animæ derisit Iäcobus ignem,
Et sine quo superûm non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ,
Movit et horrificum cornua dena minax.
Et "Nec inultus" ait " temnes mea sacra, Britanne;
Supplicium spretâ religione dabis;
Et, si stelligeras unquam penetraveris arces,
Non nisi per flammas triste patebit iter."
O quàm funesto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura suis!
Nam prope Tartareo sublime rotatus ab igni
Ibat ad æthereas, umbra perusta, plagas.
QUEM modò Roma suis devoverat impia diris,
Et Styge damnârat, Tænarioque sinu,
Hunc, vice mutatâ, jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad superos evehere usque Deos.
IN INVENTOREM BOMBARDÆ
IAPETIONIDEMм laudavit cæca vetustas,
Qui tulit ætheream solis ab axe facem;
At mihi major erit qui lurida creditur arma
Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.
AD LEONORAM ROME CANENTEM
ANGELUS unicuique suus (sic credite, gentes)
Obtigit æthereis ales ab ordinibus.
Quid mirum, Leonora, tibi si gloria major?
Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cæli,
Per tua secretò guttura serpit agens;
Serpit agens, facilisque docet mortalia corda
Sensim immortali assuescere posse sono.
Quòd, si cuncta quidem Deus est, per cunctaque fusus, In te unâ loquitur, cætera mutus habet.
ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam,
Cujus ab insano cessit amore furens.
Ah miser ille tuo quanto feliciùs ævo
Perditus, et propter te, Leonora, foret!
Et te Pieriâ sensisset voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ!
Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo
Sævior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras composuisse tuâ;
Et poteras, ægro spirans sub corde quietem,
Flexanimo cantu restituisse sibi.
CREDULA quid liquidam Sirena, Neapoli, jactas,
Claraque Parthenopes fana Acheloïados,
Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ
Corpore Chalcidico sacra dedisse rogo?
Illa quidem vivitque, et amœnâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Pausilipi,
Illic, Romulidum studiis ornata secundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.
APOLOGUS DE RUSTICO ET HERO
RUSTICUS ex malo sapidissima poma quotannis
Legit, et urbano lecta dedit Domino:
Hic, incredibili fructûs dulcedine captus,
Malum ipsam in proprias transtulit areolas..
Hactenus illa ferax, sed longo debilis ævo,
Mota solo assueto, protinùs aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, spe lusus inani,
Damnavit celeres in sua damna manus;
Atque ait, "Heu quanto satius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tulisse animo!
Possem ego avaritiam frænare, gulamque voracem:
Nunc periere mihi et fœtus et ipse parens.
GALLI ex concubitu gravidam te, Pontia, Mori
Quis bene moratam morigeramque neget?
AD CHRISTINAM, SUECORUM REGINAM, NOMINE
BELLIPOTENS Virgo, Septem regina Trionum,
Christina, Arctoi lucida stella poli!
Cernis quas merui durâ sub casside rugas,
Utque senex armis impiger ora tero,
Invia fatorum dum per vestigia nitor,
Exequor et populi fortia jussa manu.
Ast tibi submittit frontem reverentior umbra;
Nec sunt hi vultus Regibus usque truces.
SYLVARUM LIBER
Anno ætatis 17
IN OBITUM PROCANCELLARII MEDICI
PARERE Fati discite legibus,
Manusque Parcæ jam date supplices,
Qui pendulum telluris orbem
Iäpeti colitis nepotes.
Vos si relicto Mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu! moræ
Tentantur incassùm dolique;
Per tenebras Stygis ire certum est.
Si destinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules
Nessi venenatus cruore
Emathiâ jacuisset Œtâ;
Nec fraude turpi Palladis invida
Vidisset occisum Ilion Hectora, aut
Quem larva Pelidis peremit
Ense Locro, Jove lacrymante.
Si triste Fatum verba Hecatëia
Fugare possint, Telegoni parens
Vixisset infamis, potentique
Ægiali soror usa virgâ.
Numenque trinum fallere si queant
Artes medentûm, ignotaque gramina,
Non gnarus herbarum Machaon
Eurypyli cecidisset hastâ;
Læsisset et nec te, Philyreie,
Sagitta Echidnæ perlita sanguine;
Nec tela te fulmenque avitum,
Cæse puer genetricis alvo.
Tuque, O alumno major Apolline,
Gentis togatæ cui regimen datum:
Frondosa quem nunc Cirrha luget,
Et mediis Helicon in undis,
Jam præfuisses Palladio gregi
Lætus superstes, nec sine gloriâ;
Nec puppe lustrâsses Charontis
Horribiles barathri recessus.
|